Ahli falsafah Perancis, Jacques Derrida, membahas dan mengkritik pemikiran strukturalis secara mendalam mengenai proses yang mana makna dihasilkan melalui interaksi perbezaan dalam bahasa, dan khususnya, penulisan. Walaupun linguistik strukturalis telah mengakui bahawa makna adalah pembezaan, banyak pemikiran strukturalis, seperti naratologi, telah menjadi terlalu tertumpu pada mengenal pasti dan menghasilkan tipologi struktur pembezaan tetap dan pertentangan binari yang berfungsi dalam mana-mana sistem tertentu. Dalam karyanya, Derrida berusaha untuk menunjukkan bagaimana perbezaan yang bergantung kepada mana-mana sistem penanda tidak tetap, tetapi terperangkap dan terjerat antara satu sama lain. Penulisan sendiri menjadi prototaip proses keterjeratan ini, dan dalam Of Grammatology (1967) dan "Différancecode: fr is deprecated " (dalam Margins of Philosophy, 1972) Derrida menunjukkan bagaimana konsep penulisan (sebagai ketiadaan paradoks atau penyahhadiran suara hidup) telah ditaklukkan kepada "kehadiran penuh" pertuturan yang dikehendaki dalam tradisi falsafah Barat.[5][6] Pemikiran awalnya tentang hubungan antara penulisan dan perbezaan dikumpulkan dalam buku eseinya yang bertajuk Writing and Difference (1967). [7]

Di tempat lain, Derrida mencipta istilah différancecode: fr is deprecated (ejaan différencecode: fr is deprecated adalah disengajakan) untuk menyediakan cangkuk konseptual untuk pemikirannya tentang proses makna di tempat kerja dalam penulisan/bahasa.[6] Neologisme ini adalah permainan pada dua makna perkataan Perancis différercode: fr is deprecated  : berbeza dan menangguh. Derrida dengan itu berhujah bahawa makna tidak timbul daripada perbezaan tetap antara unsur statik dalam struktur, tetapi makna yang dihasilkan dalam bahasa dan sistem penanda lain sentiasa separa, sementara dan tertunda tak terhingga sepanjang rantaian penanda berbeza/menangguhkan. Pada masa yang sama, perkataan différancecode: fr is deprecated sendiri melakukan keterjeratan dan kekeliruan makna perbezaan ini, kerana ia bergantung pada perbezaan yang minimum (penggantian huruf "a" untuk huruf "e") yang tidak dapat ditangkap dalam ucapan lisan, kerana akhiran "-ance" dan " -ence" mempunyai sebutan yang sama dalam bahasa Perancis. Perbezaan " fonemik " (bukan-) antara différencecode: fr is deprecated dan différancecode: fr is deprecated hanya boleh diperhatikan secara bertulis, justeru menghasilkan makna pembezaan hanya secara separa, tertunda dan terjerat.

Différancecode: fr is deprecated telah didefinasikan sebagai "bukan asalan, mengandungi gangguan kehadiran": secara spatialnya, ia berbeza, mewujudkan ruang, pecah, dan perbezaan dan sementara, ia menangguhkan, menangguhkan kehadiran daripada pernah dicapai sepenuhnya.[8] Kritikan Derrida terhadap ontologi esensialisme menggunakan ontologi pembezaan Friedrich Nietzsche (yang memperkenalkan konsep Verschiedenheit, "perbezaan", dalam manuskripnya yang tidak diterbitkan (KSA 11:35[58], p. 537)) dan Emmanuel Levinas (yang mengusulkan etika kelainan).[6][9]

Dalam nada yang sama, Gilles Deleuze's Difference and Repetition (1968) adalah suatu percubaan untuk menganggap perbezaan sebagai mempunyai keistimewaan ontologikal ke atas identiti, menyongsangkan hubungan tradisional antara kedua-dua konsep tersebut dan membayangkan bahawa identiti hanya dihasilkan melalui proses pembezaan.